www.pakornblog.com
 
วันที่ 10 มิถุนายน 2554
If you cannot view this HTML message properly, please click here
หากพบปัญหาในการดูภาพหรือลิงค์ต่างๆ
กรุณา คลิกที่นี่
 
    ผมได้อ่านหนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย รู้สึกชอบมากและได้มีโอกาสอ่านอยู่เรื่อยๆคิดว่าได้อ่านเล่มนี้มาประมาณ 5-6 ครั้งแล้ว ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปีผ่านมา ได้นำแนวความคิดในหนังสือไปใช้มากๆ เช่น
 
ยิ้ม : คนที่ยิ้มเก่งจะมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
ชื่อของเขาสำคัญที่สุด : เราต้องจำชื่อของคนที่เราติดต่อได้
คุยเรื่องที่เขาสนใจ : เราจะคุยกับผู้อื่นได้นานถ้าเราคุยเรื่องที่เขาสนใจ
คนอยากให้คนอื่นยอมรับ : มองเห็นคุณค่าในตัวผู้อื่นอยู่เสมอ
หลีกเลี่ยงข้อโต้แย้ง : การเถียงกันไม่ทำให้เกิดประโยชน์
อยากได้น้ำผึ้งอย่าเตะรังผึ้ง : ต้องการอะไรจากใคร อย่าถึงกับทำร้ายเขาเลย
 
    ยังมีแนวความคิดดีๆ อีกเยอะมากที่ผมนำมาใช้ เพื่อพัฒนาบุคลิกภาพของตัวเอง แต่ช่วงแรกๆของการ ทำงานก็ปฏิบัติได้ไม่ครบหรอกครับ จนอายุมากขึ้นก็สามารถทำได้ดีขึ้น แต่แนวความคิดนี้ บางเรื่องก็ติดเป็นนิสัยผมไปแล้ว เช่น ยิ้ม สนใจผู้อื่น ทำให้หลายคนอยากพูดคุยกับผมมากขึ้น
 
ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยแนวคิดจากหนังสือ ดังนี้
คุยในเรื่องที่คนอื่นสนใจมากกว่า
เลิกโต้แย้งกับคนที่แนวความคิดไม่ตรงกับผม โดยการรับฟังมากขึ้น
ยิ้มแย้ม แม้บางเรื่องจะไม่ถูกใจก็ตาม (แต่บางเรื่องก็ถูกใจใช่ไหมครับ)
 
    ลองหาหนังสือมาอ่านดูนะครับ ผมได้พบกับหลายคนที่อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ทุกคนก็บอกว่าดีมากนำมาใช้ประโยชน์ได้ ถึงแม้ว่าจะเป็นคำสอนเมื่อ 50 ปีที่แล้วก็ตาม หนังสือรุ่นใหม่ๆหลายเล่มก็อ้างข้อความจากหนังสือเล่มนี้อยู่บ่อยๆครับ
 

รูปตัวอย่างหนังสือ